Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ομάδα ενδοκρινικών παθήσεων που εμφανίζονται λόγω διαταραχής των διαδικασιών απορρόφησης της γλυκόζης και είναι χρόνιες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΠΟΥ, περίπου μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από αυτή την ασθένεια. Η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη είναι πολύ σημαντική για τους ασθενείς. Δεν οδηγεί σε πλήρη ανακούφιση της νόσου, αλλά επιτρέπει την αποφυγή σοβαρών επιπλοκών, την ανακούφιση των συμπτωμάτων και έτσι εξασφαλίζει μια φυσιολογική ποιότητα ζωής.
Αιτίες
Για να το θέσω απλά, τα αίτια του διαβήτη μπορούν να περιγραφούν ως μειωμένη ευαισθησία των κυττάρων στην ορμόνη ινσουλίνη ή διαταραχή στην έκκρισή της.
Το πάγκρεας συνθέτει ινσουλίνη, η οποία διατηρεί το επιθυμητό επίπεδο σακχάρου στο αίμα και εξασφαλίζει την παροχή γλυκόζης στα κύτταρα σχεδόν όλων των ιστών του σώματος.
Στο διαβήτη, οι μεταβολικές διεργασίες διαταράσσονται. Είτε τα κύτταρα στο πάγκρεας δεν παράγουν πλέον αρκετή ινσουλίνη (τύπου 1) είτε το σώμα δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει σωστά (τύπος 2). Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη δεν εισέρχεται στα κύτταρα, αλλά αντίθετα συσσωρεύεται στο αίμα και τα ούρα. Ο ασθενής πάσχει από υπεργλυκαιμία ή γλυκοζουρία.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια από τις πολυπαραγοντικές ασθένειες. Η εμφάνισή του μπορεί να προκληθεί από:
- ιογενείς ασθένειες?
- κακή διατροφή?
- σωματική αδράνεια?
- Υπερβολικό βάρος, ειδικά στο στάδιο της παχυσαρκίας.
- αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία·
- κατανάλωση αλκοόλ, υπερβολική κατανάλωση.
- ανεξέλεγκτη λήψη φαρμάκων.
- Υπέρταση;
- άλλες ενδοκρινικές παθολογίες.
- Τραυματισμοί στο πάγκρεας.
- Επιπτώσεις του στρες.
Η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου παρουσία ενός ή περισσότερων προκλητικών παραγόντων εξαρτάται από την κληρονομική προδιάθεση.
Συμπτώματα του διαβήτη
Τα συγκεκριμένα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν:
- συχνοουρία (πολυουρία). Στον σακχαρώδη διαβήτη, τα ούρα αποβάλλονται σε μεγάλες ποσότητες, αλλά ανώδυνα και κυρίως κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- συνεχής δίψα λόγω αφυδάτωσης.
- Αυξημένη όρεξη, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί σε κρίσεις στην αρχή της νόσου. Οι ασθενείς συνήθως ελκύονται από γλυκές τροφές που αποτελούνται από απλούς υδατάνθρακες.
- Αλλαγή βάρους. Λόγω της υπερβολικής όρεξης, οι ασθενείς συχνά χάνουν βάρος καθώς αυξάνεται η διάσπαση των πρωτεϊνών και των λιπών.
Ο σακχαρώδης διαβήτης συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα:
- μειωμένη οπτική οξύτητα.
- μούδιασμα των χεριών και των ποδιών?
- Υπνηλία (ειδικά κατά τη διάρκεια της ημέρας), αδυναμία, έντονη κόπωση και αυξημένη εφίδρωση ακόμη και με μικρή προσπάθεια.
- Δερματικά προβλήματα (φαγούρα, πληγές που δεν επουλώνονται, εμφάνιση σκούρων οζιδίων σε ορισμένες περιοχές του σώματος).
- Ξηροστομία, φλεγμονή των ούλων, τερηδόνα.
Στον πρώτο τύπο, η ανεπάρκεια ινσουλίνης αναπτύσσεται γρήγορα, τα συμπτώματα που αναφέρονται αυξάνονται γρήγορα και είναι δύσκολο να αγνοηθούν. Σε ασθενείς με τύπου 2, η νόσος μπορεί να είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα και ακόμη και τα σημεία που υποδηλώνουν ότι μπορεί να μην είναι τόσο έντονη. Ως εκ τούτου, η δεύτερη παραλλαγή της νόσου συχνά ανακαλύπτεται μόνο αρκετά χρόνια μετά την έκρηξή της.
Ο ασθενής μπορεί να μην εμφανίζει όλα τα σημάδια, αλλά μόνο 2-3 από αυτά. Επιπλέον, τα συμπτώματα της υπεργλυκαιμίας μπορεί να τον ενοχλούν μόνο σε ένα συγκεκριμένο στάδιο της νόσου και τότε το σώμα φαίνεται να προσαρμόζεται στο αυξημένο σάκχαρο και αυτές οι αισθήσεις εξαφανίζονται. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται ειδικές διαγνώσεις στα πρώτα σημάδια του διαβήτη.
Τύποι διαβήτη
Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν είναι μια μεμονωμένη ασθένεια, αλλά μια ομάδα παθολογικών καταστάσεων. Η διεθνής ταξινόμηση περιλαμβάνει διάφορους τύπους, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς διαγιγνώσκονται με νόσο τύπου 1 ή 2. Συχνός είναι και ο διαβήτης κύησης, ο οποίος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία της γυναίκας και του παιδιού.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1
Ο διαβήτης τύπου 1 ξεκινά όταν το πάγκρεας σταματά να παράγει ινσουλίνη λόγω της καταστροφής των βήτα κυττάρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη ανεπάρκεια αυτής της ορμόνης στο σώμα, ο μεταβολισμός των υδατανθράκων διαταράσσεται και άλλες μεταβολικές διεργασίες υποφέρουν. Η ασθένεια συνήθως ξεκινά πριν από την ηλικία των 30 ετών, συχνά στην παιδική ή εφηβική ηλικία.
Αυτός ο τύπος ασθένειας έχει γενετική βάση και η ανάπτυξη της παθολογίας συμβαίνει υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων που δρουν στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2
Ο διαβήτης τύπου 2 διαγιγνώσκεται σημαντικά πιο συχνά από τον διαβήτη τύπου 1. Ο μηχανισμός εμφάνισής του είναι διαφορετικός: το πάγκρεας εξακολουθεί να παράγει ινσουλίνη, αλλά η γλυκόζη δεν εισέρχεται στα κύτταρα λόγω μειωμένης ευαισθησίας στην ορμόνη. Η ποσότητα του στο αίμα παραμένει συνεχώς σε υψηλά επίπεδα. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη.
Η νόσος αναπτύσσεται συνήθως σε ενήλικες, συχνά μετά την ηλικία των 40 έως 45 ετών. Η παρουσία υπερβολικού βάρους έχει μεγάλη σημασία για την πορεία της νόσου: σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, είναι τυπική για περισσότερο από το 80% των ασθενών με αυτή τη διάγνωση. Εάν υπάρχει αυτός ο παράγοντας, είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί κληρονομική προδιάθεση, αφού λόγω της περίσσειας λιπώδους μάζας εμφανίζεται ελάττωμα στους υποδοχείς ινσουλίνης.
Σε άτομα που δεν είναι υπέρβαρα, η αντίσταση στην ινσουλίνη προκαλείται από άλλες αιτίες, συμπεριλαμβανομένων των ενδοκρινικών και ορισμένων άλλων ασθενειών.
Διαβήτης κύησης
Αυτή η παθολογία εμφανίζεται σε έγκυες γυναίκες λόγω μειωμένης ανοχής στη γλυκόζη. Αυτή είναι μια ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ φυσιολογικού και διαβήτη, η οποία συνήθως εξαφανίζεται μετά τον τοκετό. Πρέπει να διακρίνεται από την πρωτογενή εκδήλωση του τύπου 1 ή 2 που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Γυναίκες σε κίνδυνο:
- ευσαρκία;
- άνω των 30 ετών?
- ιστορικό σοβαρής τοξίκωσης και κύησης, χρόνιας αποβολής, θνησιγένειας και χρόνιων δυσπλασιών σε παιδιά κατά τη διάρκεια προηγούμενων κυήσεων·
- πάσχουν από καρδιαγγειακά και ενδοκρινικά νοσήματα.
Ο διαβήτης στις έγκυες γυναίκες μπορεί να ξεκινήσει χωρίς αυτούς τους παράγοντες.
Αυτή η παθολογία αποτελεί απειλή για τις γυναίκες και τα παιδιά και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε απειλητικές για τη ζωή ασθένειες. Μπορείτε να αποτρέψετε κινδύνους και πιθανές επιπλοκές κρατώντας τα επίπεδα σακχάρου υπό έλεγχο.
Παράγοντες κινδύνου
Πολυάριθμες μελέτες συνδέουν άμεσα την πιθανότητα εμφάνισης αυτής της νόσου με τη γενετική προδιάθεση. Εάν ένας από τους γονείς έχει διαβήτη τύπου 1, η πιθανότητα κληρονομικότητας της νόσου είναι 5% εάν και οι δύο γονείς είναι άρρωστοι, η πιθανότητα αυξάνεται στο 20%. Για ένα άτομο του οποίου οι γονείς έχουν νόσο τύπου 2, η πιθανότητα εμφάνισης της νόσου είναι περίπου 80% και, εάν υπάρχει παχυσαρκία, είναι σχεδόν 100%.
Αλλά ακόμα κι αν έχετε άμεσους συγγενείς με διαβήτη, μπορείτε να αποτρέψετε την ανάπτυξη κληρονομικής προδιάθεσης εάν λάβετε υπόψη τους παράγοντες κινδύνου και λάβετε προληπτικά μέτρα.
Η σπλαχνική παχυσαρκία είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες στην ανάπτυξη του σακχαρώδους διαβήτη. Η παχυσαρκία προκαλείται από κακή διατροφή με υψηλή κατανάλωση απλών υδατανθράκων, έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, λήψη ορισμένων φαρμάκων και ορμονικές διαταραχές (π. χ. περίσσεια ανδρογόνων). Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, η σπλαχνική παχυσαρκία διαγιγνώσκεται όταν η περίμετρος της μέσης είναι μεγαλύτερη από 80 cm στις γυναίκες και πάνω από 94 cm στους άνδρες.
Άλλοι παράγοντες του τρόπου ζωής περιλαμβάνουν το κάπνισμα, την κατάχρηση αλκοόλ και την παρατεταμένη έκθεση στο στρες.
Άλλες ασθένειες
Σε κίνδυνο βρίσκονται γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών και άτομα και των δύο φύλων με καρδιαγγειακά και ενδοκρινικά νοσήματα.
Παλιός
Όλα τα άλλα ίσα, ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 αυξάνεται σε άτομα άνω των 45 ετών.
Διαγνωστικές μέθοδοι
Ο πιο αξιόπιστος τρόπος για τη διάγνωση του διαβήτη είναι μέσω εργαστηριακών εξετάσεων. Το πρώτο πράγμα που θα σας πει για την παρουσία μιας ασθένειας είναι ότι το σάκχαρό σας είναι πάνω από το φυσιολογικό (με άδειο στομάχι πάνω από 6, 1-7, 0 mmol/l και 2 ώρες μετά το γεύμα πάνω από 11, 1 mmol ). /μεγάλο). Εάν υπάρχουν αμφιβολίες για τα αποτελέσματα, πραγματοποιείται επίσης δοκιμή ανοχής γλυκόζης, η οποία βοηθά στην ανίχνευση του προδιαβήτη.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης ελέγχεται επίσης η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, ο δείκτης αντίστασης στην ινσουλίνη και η παρουσία γλυκόζης στα ούρα, καθώς και δοκιμές για ινσουλίνη και C-πεπτίδιο, που επιτρέπουν την αξιολόγηση της δραστηριότητας των β-κυττάρων και της ποσότητας παραγωγή ινσουλίνης.
Για τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 1, ειδικά σε άτυπες περιπτώσεις, συνταγογραφείται εξέταση αίματος για αντισώματα στα β-κύτταρα.
Για την αποφυγή επιπλοκών, ο ασθενής μπορεί επίσης να σταλεί για διαβούλευση σε ειδικό (καρδιολόγο, οφθαλμίατρο).
Είναι καλύτερα να υποβληθείτε σε πλήρη εξέταση σε μια ιατρική μονάδα όπου μπορείτε να κάνετε γρήγορα εξετάσεις και να λάβετε ιατρική συμβουλή. Το σύγχρονο ιατρικό κέντρο έχει δημιουργήσει προϋποθέσεις για γρήγορη και ποιοτική εξέταση των ασθενών. Ο τεχνικός εξοπλισμός του ιατρικού κέντρου σας επιτρέπει να πραγματοποιήσετε τις απαραίτητες εξετάσεις και η κλινική απασχολεί έμπειρους γιατρούς που συνταγογραφούν θεραπείες και διευκρινίζουν τυχόν απορίες.
Θεραπεία του διαβήτη
Μέθοδοι για την πλήρη εξάλειψη αυτής της ασθένειας δεν έχουν ακόμη βρεθεί. Η θεραπεία στοχεύει στη σταθεροποίηση της κατάστασης του ασθενούς, στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην πρόληψη των επιπλοκών. Εάν τηρηθούν όλες οι συστάσεις, οι ασθενείς με διαβήτη μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο της νόσου στην καθημερινή τους ζωή.
Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει θεραπεία με ινσουλίνη ή από του στόματος φάρμακα για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, καθώς λύνει το πρόβλημα της αντιστάθμισης του μεταβολισμού των υδατανθράκων και αποτρέπει την ανάπτυξη υπο- και υπεργλυκαιμίας. Στον δεύτερο τύπο, συνταγογραφείται όταν άλλα μέτρα είναι αναποτελεσματικά, καθώς και ανάλογα με τις ενδείξεις (π. χ. κατά την εγκυμοσύνη, σημαντική απώλεια βάρους, ορισμένες επιπλοκές).
Στους ασθενείς με τον δεύτερο τύπο συνταγογραφούνται αντιυπεργλυκαιμικά φάρμακα. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει προϊόντα με διαφορετικές αρχές δράσης:
- βελτίωση της έκκρισης ινσουλίνης.
- αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
- μείωση της πρόσληψης υδατανθράκων και άλλων.
Λειτουργούν διαφορετικά, αλλά τελικά βοηθούν στην αποκατάσταση των φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Ο καθορισμός του προγράμματος θεραπείας, η επιλογή ενός φαρμάκου ή ο συνδυασμός και των δύο είναι ευθύνη του θεράποντος ιατρού. Μπορείτε να κλείσετε ένα ραντεβού με έναν ενδοκρινολόγο στην κλινική έναντι αμοιβής με παραπομπή από τοπικό θεραπευτή ή χωρίς παραπομπή. Μπορείτε να κανονίσετε ένα ραντεβού συμβουλευτικής online ή τηλεφωνικά.
Άλλες μέθοδοι θεραπείας χρησιμοποιούνται επίσης σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή:
- Διατροφή (η δίαιτα για σακχαρώδη διαβήτη περιλαμβάνει απαραίτητα περιορισμό των υδατανθράκων),
- εφικτή σωματική δραστηριότητα,
- Αποζημίωση για ελλείψεις σε βιταμίνες και μικροστοιχεία,
- τακτική παρακολούθηση των επιπέδων σακχάρου.
Εάν εμφανιστούν επιπλοκές ή συνακόλουθες ασθένειες, συνταγογραφείται επίσης η κατάλληλη θεραπεία. Οι χειρουργικές μέθοδοι (βαριατρική) χρησιμοποιούνται επίσης στη θεραπεία του διαβήτη όταν άλλα μέτρα δεν είναι επαρκώς αποτελεσματικά.
Πιθανές επιπλοκές
Ο διαταραγμένος μεταβολισμός των υδατανθράκων στον σακχαρώδη διαβήτη βλάπτει τη λειτουργία ολόκληρου του σώματος, αλλά η ασθένεια έχει την πιο καταστροφική επίδραση στα αιμοφόρα αγγεία.
Οι συχνές διαβητικές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- αποκόλληση αμφιβληστροειδούς?
- νεφρική ανεπάρκεια?
- νευροπόθεια;
- Αθηροσκλήρωση, η οποία οδηγεί σε πολλά σοβαρά προβλήματα, όπως στηθάγχη, καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια.
Η ασθένεια έχει αρνητικό αντίκτυπο στο ανοσοποιητικό σύστημα και οδηγεί σε ασθένειες του δέρματος και των αρθρώσεων.
Η πιο σοβαρή επιπλοκή είναι το διαβητικό κώμα. Αυτή η κατάσταση μπορεί να προκληθεί είτε από πολύ υψηλά είτε από πολύ χαμηλά επίπεδα σακχάρου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ασθενής χρειάζεται επείγουσα ιατρική φροντίδα στη μονάδα εντατικής θεραπείας.
Πρόληψη παθολογιών
Τα μέτρα για την πρόληψη του σακχαρώδη διαβήτη συμπίπτουν εν μέρει με τις γενικές συστάσεις για τη διατήρηση της υγείας και την πρόληψη ασθενειών. Τα άτομα με γενετική προδιάθεση θα πρέπει να παρατηρούν ιδιαίτερα προσεκτικά:
- οδηγήστε έναν ενεργό τρόπο ζωής και ελέγξτε το βάρος.
- τρώτε σωστά και μειώνετε την κατανάλωση γρήγορων υδατανθράκων (ψητά, γλυκά κ. λπ. ).
- εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες (κάπνισμα, τακτική κατανάλωση αλκοόλ).
- αποφύγετε το περιττό άγχος.
- Ξεκινήστε να ελέγχετε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας ετησίως ξεκινώντας από την ηλικία των 40 ετών.
Για να μην χάσετε την ανάπτυξη του διαβήτη, να τον εντοπίσετε έγκαιρα και να βοηθήσετε τον οργανισμό σας, είναι σημαντικό να προσέχετε τα προειδοποιητικά σημάδια και να μην διστάσετε να επισκεφτείτε έναν γιατρό.